یك حقوق دان و جامعه شناس پاسخ دادند؛
راهبردهای علمی رسیدن به صلح در جامعه
تاکسی مدرن: اصفهان روز 21 سپتامبر برابر با 30 شهریورماه بعنوان روز جهانی صلح انتخاب شده است و انتخاب چنین عنوانی و تلاش جهت تحقق دنیایی بدون جنگ، از گذشته های دور در ذهن نخبگان جوامع انسانی می چرخیده است، اما بعد از مراودات میان انسان ها، هم دایره جنگ ها افزوده شد و هم دامنه افراد صلح طلب بیشتر شد.
سید حمزه خاره، حقوقدان و وکیل دادگستری در گفت و گو با ایسنا، اظهار نمود: برای رسیدن به صلح در جامعه، باید ریشه های جنگ و اختلاف را شناخت. نگاهی که همراه با صلح و دوستی باشد می تواند جهان بهتر و آرام تری جهت زندگی انسان ها بسازد.
وی اضافه کرد: انسان از زمانی که خودش را شناخت، برای رفع نیازهایش به تکاپو افتاد. در ابتدا، هر کسی کار خودش را می کرد، اما وقتی اجتماع تشکیل شد، زندگی اجتماعی، خوبی هایی مانند امنیت و کمک کردن داشت، اما دغدغه هایی مثل تحمیل عقیده، کمبود خوراک را نیز به همراه داشت.
این حقوقدان و وکیل دادگستری، اضافه کرد: اولین راه برای بقا، جنگ قدرت، یعنی الگوی سایر حیوانات هم نشین و همسایه انسان بود. در الگوی انسان های نخستین، هر کسی که قصد بر هم زدن قواعد و رسوم قبیله را داشت، ناچار به جنگ و نزاع بود. با گسترش اجتماعات آدمی، اعمال قدرت به قبایل کناری هم سرایت کرد حتی به قبیله های دورتر هم رسید.
خاره اشاره کرد: از جنگ بر سر مالکیت زمین، محصولات و حیوانات گرفته تا تحمیل فکر و رسم ها. هر کسی، خودرا بر حق می دید و راه و رسم قبیله اش را درست می دانست و جنگ را چاره کار می دانست
وی تاکید کرد: بنا بر شواهد تاریخی، زمان زیادی به طول انجامید تا انسان از دوران سیاه و تاریک جنگ و دعوا، پای، بیرون گذاشت و از قرون وسطی به دنیای جدید، پرتاب شد. هرچند که هنوز هم گاهی جنگ را چاره کار می داند.
این عضو کانون وکلای استان اصفهان، اظهار داشت: انسان به مدد اندیشه خویش و با فراتر رفتن از خود، پی برد که می تواند از سلاح دیگری بجای چوب و نیزه و شمشیر استفاده نماید و به قول فروید، آدمیزاد فهمید باید از کلام بهره ببرد.
خاره اضافه کرد: وقتی که انسان، بجای پرتاب سنگ و نیزه، از کلام و کلمه استفاده کرد، بعد از آن لباس تمدن پوشید. سپس برای تحقق تمدن، از مدارا و بردباری رونمایی نمود که زیبنده زندگی آدمی بود. اما با وجود همه این ها، هنوز قسمتی از آدم ها درگیر جنگ و خشونت هستند.
وی در مورد راهکارهای ترویج صلح در جامعه تاکید کرد: راه حل نخست، زشت شدن نام جنگ و خشونت در پیش چشم آدم هاست. تا آن زمان که جنگ برای آدمی بی ارزش نشود، شرایط فرقی نخواهد کرد و اگر برخی کشورهای دیگر، او را به رسمیت نشناسند و دیوار به رویش بکشند، باز هم در داخل مرزهای خودش خواهد جنگید.
این عضو کانون وکلای استان اصفهان، اشاره کرد: جنگ ممکنست میان دو عقیده و دو سلیقه باشد یا برای قسمت کردن نان برای خوراک یا میان تقسیم زمین و مالکیت باشد، تا آن زمان که دو طرف خودرا بر حق ندانند، صلح برقرار خواهد بود اما جنگ، زمانی چشم باز خواهدنمود که هر دو طرف خودرا بر حق بداند.
این حقوقدان اظهار نمود: راه حل بعدی برای ترویج صلح در جامعه، اجرای عدالت است. بیشتر جنگ ها بر سر تقسیم غنیمت است. حاکمان جامعه، چه در سطح یک جمع کوچک، یک شهر، یک استان، یک کشور و یا تصمیم گیران سازمان های بین المللی، اگر بتوانند عدالت را در بین مردمان نهادینه کرده و غنائم و فرصت های زندگی را با ترازوی عدالت تقسیم کنند، در آن صورت، حجم عمده ای از جنگ ها کاسته خواهد شد. همان کاری که کشورهای اسکاندیناوی انجام دادند.
خاره در مورد راه حل سوم توسعه فرهنگ صلح، اظهار داشت: راه حل دیگر، پذیرفتن فکرهای متفاوت هست. هر چند که هر آدمی برای خودش در تلاش جهت پیدا کردن مسیر و راهی جهت زندگی باشد، اما هیچگاه اجازه تحمیل هر فکری به دیگری پیدا نکند.
همچنین یک دانش آموخته جامعه شناسی به ایسنا، اظهار داشت: صلح باید از درون خانواده ها شروع شود. خانواده ها باید یاد بگیرند که فرزندان خودرا اسیر موقعیت های خاص نکنند. اصول درست رشد دادن فرزند را بشناسند و توانایی های فرزندانشان را تقویت نمایند و اجازه بدهند که هر فرزندی آزادانه مسیر خودرا انتخاب نماید.
جابر صدری اضافه کرد: امروز خانواده ها به دنبال اندازه گیری و مقایسه هستند که این مدل تربیت، سبب شده است که آدم ها در هر سنی که هستند مرتب مقایسه و اندازه گیری کنند. از غذا و ماشین و خانه گرفته تا مهر و محبت و بخششی که به دیگران عرضه می کند و به بخشش بی منت توجهی نمی کند.
وی اظهار نمود: برای ترویج فرهنگ صلح باید به تمام ابعاد مادی و معنوی یک جامعه توجه کرد. فرهنگ جامعه، تمام ابعاد روابط انسانی و زندگی هر فرد را شامل می شود، بدین سبب از دوران کودکی باید فرزندان را برای صلح و مهربانی بدون مقایسه و چشم داشت تربیت نماییم.
این دانش آموخته جامعه شناسی اظهار داشت: فرهنگ صلح از صلح فرد با خودش شروع می شود و سپس به کل جامعه سرایت می کند. کسی که با خودش رابطه انسانی و دوستانه دارد با محیط اطراف خودش نیز رابطه ای دوستانه دارد و کمتر رفتاری برمبنای تندخویی و خشونت را مرتکب می شود.
صدری اشاره کرد: ایرانیان از ابتدا، رفتار و گفتار خودرا برمبنای صلح و دوستی با همنوعان پرورش داده اند و منشور حقوق بشر کوروش زمانی تدوین شد که هنوز حتی بسیاری از مدعیان حقوق بشر، آنرا درک نمی کردند.
وی اضافه کرد: صلح را نمی توان منحصر به یک روز خاص و محدود به یک واژه کرد. صلح، دوستی، آرامش و امنیت، راهی است که باید از دوران کودکی آموزش داد و در تمام دوران زندگی این مسیر را پیمود.
منبع: تاكسی مدرن
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب