موجی جدید كودكان ابزار تبلیغات والدین در شبكه های اجتماعی
تاكسی مدرن موجی جدید؛ كودكان ابزار تبلیغات والدین در شبكه های اجتماعی
فاطیما فردوس: «مادری كه كودكش را ابزاری برای تبلیغات اینستاگرامی می كند»، «پدری كه برای كودكش محافظ شخصی می گیرد و با انواع و اقسام وسایل لوكس، صفحه اینستاگرامش را تبدیل به آتلیه ای برای به نمایش گذاشتن فرزندش می كند»، «پدر و مادری كه از زمان به دنیا آمدن كودكشان یك صفحه جدا برای كودكشان درست می كنند تا تصاویر «اولین »ش را به اشتراك بگذارند و از زبان كودكشان متن بنویسند»، «مادری كه كودكش را كالایی می بیند تا درآمدزایی كند» و.. فكر می نماییم با ساختن هویت مجازی برای كودكمان و تولید شهرت برای او بزرگ ترین لطف را كرده ایم؛ اما این یك نوع كودك آزاری است. كودك آزاری روانی! شبكه اجتماعی اینستاگرام كه پیش از این فضایی برای به اشتراك گذاشتن عكس و محلی برای عكاس های حرفه ای بود، حالا تبدیل به جمعیت میلیونی عكاس ها و اینفلوئنسرهایی شده كه بازار تبلیغات را داغ كرده اند و از هر كلیشه ای برای جذب مخاطب و درآمدزایی استفاده می نمایند. فضایی كه مدتی است كودكان را هم دستمایه این تبلیغات كرده و با شعار احتمالی «هرچقدر بچه تر و كم و سن سال تر، جذب مخاطب بیشتر» پول درمی آورد. پدرها و مادرهایی كه از زمان تصمیم به بچه دار شدن و دوران حاملگی مادر تا به دنیا آمدن و بزرگ شدن كودك، لحظه لحظه زندگی او را با تصاویر و فیلم هایش به اشتراك می گذارند و حریم شخصی و خصوصی كودك را به كل نابود می كنند. والدینی كه كم ترین آگاهی را در مورد حقوق كودكشان ندارند، هیچ آموزشی ندیده اند و با این قبیل فعالیت ها حق انتخاب را از كودكشان می گیرند. در همین میان مونیكا نادی، وكیل دادگستری و عضو انجمن پشتیبانی از حقوق كودكان درباره قوانین موجود در این خصوص صحبت كرده و از ضرورت آموزش به والدین گفته است. او می گوید: «در كنار راهكارهای حقوقی و اینكه والدین چقدر موظف می باشند كه كرامت و حریم خصوصی كودك را حفظ كنند، باید آگاهی تولید نماییم، فرهنگ سازی مثبت را پیش ببریم و والدین را كه در اغلب موارد ناآگاهانه دست به این اقدامات می زنند و از صدماتی كه به كودك وارد می گردد اطلاع ندارند، آموزش دهیم. اگر به مبحث آموزش و آگاهی بخشی بیشتر پرداخته شود، صرف نظر از قوانینی كه در این خصوص وجود دارد، كارآمدتر خواهد بود.» در ادامه گفت وگوی «خبرآنلاین» را با او بخوانید: سوء استفاده و استفاده ابزاری از كودكان در شبكه های مجازی از كجا ریشه می گیرد؟ استفاده از فضای مجازی در حالی رشد می كند كه فرهنگ صحیح و آگاهی های لازم جهت استفاده از آن وجود ندارد. عدم وجود این آگاهی ها و عدم استفاده صحیح سبب شده كه صدمه های زیادی به كودكان وارد شود. خیلی از والدین برای كودكشان هویت مجازی می سازند و تمام زندگی كودكشان را در معرض دید و قضاوت افراد دیگر قرار می دهند كه صدمات جبران ناپذیری را به كودكان وارد می نماید. خیلی وقت ها آینده زندگی كودكان تحت تاثیر این فعالیت ها و قضاوت ها قرار می گیرد. همه این اتفاقات در حالی رخ می دهد كه ما طبق پیمان نامه حقوق كودك بعنوان اصلی ترین سندی كه در حوزه كودك داری، گفته ایم كه كودكان حق داشتن حریم خصوصی و حق برخورداری از كرامت انسانی را دارند و تمام دولت هایی كه به آن پیوسته اند، ملزم هستند كه در داخل كشور قوانین را در جهت این حقوق تنظیم كنند. با توجه به اینكه ایران به این پیمان نامه پیوسته است، جزئیات قوانین در این خصوص چیست؟ ایران هم به این پیمان نامه پیوسته است اما در مورد حفاظت و صیانت از كودكان در فضای مجازی، مقرراتی نداریم كه به صورت خاص به این حقوق كودكان و والدین بپردازد. فقط در قانون جرایم كامپیوتری از این صحبت شده كه اگر جرم كامپیوتری اتفاق بیفتد كه متضمن سوء استفاده از اشخاص كمتر از ۱۸ سال باشد، قابل رسیدگی در دادگاه ها است. هرچند قوانین به این مورد نپرداخته اند ولی ما بر مبنای قوانین دیگری كه وجود دارد، مانند قانون پشتیبانی از كودكان و نوجوانان می توانیم این موارد را پیگیری نماییم. این قانون خانواده ها را ملزم به نگهداری كودكان دانسته و از سویی گفته هر آزار یا آسیب روانی هم كه به كودكان وارد شود در دسته كودك آزاری روانی قرار می گیرد. به همین خاطر ما می توانیم بگوییم در مواردی كه سوءنیت وجود دارد مانند استفاده ابزاری از كودكان در شبكه های مجازی و به خصوص اینستاگرام، از آنجایی كه از كودك بهره كشی و سو ءاستفاده می گردد طبق قوانین می گردد آن را مشمول كودك آزاری های روانی دانست و والدین را تحت تعقیب كیفری قرار داد. در واقع فقط زمانی می توان والدین را تحت تعقیب كیفری قرار داد كه از كودك سو ءاستفاده ابزاری شود؟ در بقیه موارد قانون چه می گوید؟ به نظر من وقتی سوءنیت هم وجود ندارد و از كودك استفاده تبلیغاتی هم نمی گردد، همین هویت بخشی مجازی به كودك و انتشار تصاویر بیش از اندازه چون برخلاف مصلحت كودك است، می گردد والدین را از لحاظ حقوقی مسئول دانست. با این حال در كنار راهكارهای حقوقی و اینكه والدین چقدر موظف می باشند كه كرامت و حریم خصوصی كودك را حفظ كنند، باید آگاهی تولید نماییم، فرهنگ سازی مثبت را پیش ببریم و والدین را كه در اغلب موارد ناآگاهانه دست به این اقدامات می زنند و از صدماتی كه به كودك وارد می گردد اطلاع ندارند، آموزش دهیم. اگر به مبحث آموزش و آگاهی بخشی بیشتر پرداخته شود، صرف نظر از قوانینی كه در این خصوص وجود دارد، كارآمدتر خواهد بود. این آموزش و آگاهی بخشی باید به چه شكل باشد؟ با عنایت به اینكه برخی خانواده ها تمایل زیادی برای به اشتراك گذاشتن تصاویر كودكانشان دارند و در مقابل این نقدها مقاومت می كنند. می گردد از همان فضای مجازی بهره برد به جهت اینكه مخاطرات این فضا را به آنها بگوییم. اولا نمونه های خارجی بسیار زیادی بوده كه مشكلات بسیار زیادی برای كودكان بوجود آورده است. ما باید به خانواده ها بگوییم كه كودكان حق دارند خودشان مسیر زندگی شان را انتخاب كنند؛ ولی خانواده ها با این كار كودكان را در مسیری هدایت می كنند كه دیگر خودشان حق انتخاب ندارند. در واقع كودك ناخودآگاه به یك مدل تبلیغاتی تبدیل گشته است بدون اینكه خودش بخواهد؛ ازاین رو بهتر است از همان فضای مجازی استفاده گردد تا این نمونه های مخاطره آمیز را ببینند و حریم خصوصی كودكان تعریف شود. متاسفانه مشكلی كه در كشور ما بسیار وجود دارد این دیدگاه مالكیتی است كه والدین نسبت به كودكان دارند. یعنی فكر می كنند كه بچه ها مایملك آنها هستند و هرطور كه دلشان بخواهند می توانند با آنها رفتار كنند و اصلا حقوقی كه یك كودك دارد را به رسمیت نمی شناسند چون خودشان را مالك اصلی كودك می دانند. در واقع فرهنگ سازی باید اول در نقطه تغییر دیدگاه كار كند كه به خانواده ها گفته شود شما حق این را ندارید كه برای كودك تصمیم بگیرید و در كنار آن قوانین هم می تواند به این فرهنگ سازی كمك نماید. ۴۲۲۳۸
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب