چه رابطه ای بین سلامت روان والدین و كودك آزاری وجود دارد؟
تاكسی مدرن چه رابطه ای بین سلامت روان والدین و كودك آزاری وجود دارد؟
یسنا انزانی با اشاره به اینكه پدرهایی كه سابقه مشكلات روانی مثل افسردگی و اضطراب دارند، بیشتر دست به رفتارهایی می زنند كه منجر به كودك آزاری می شود، اضافه كرد: مادران خانه دار افسرده و مضطربی كه تحصیلات پایین تری دارند و مهارت های فرزندپروری را نیاموخته اند، بیشتر رفتارهای كودك آزارانه از خود نشان می دهند. وی با اشاره به اینكه مادران شاغل و تحصیلكرده رفتارهای كودك آزارانه كمتری دارند، اظهار نمود: بیشترین نوع آزار جسمی، سیلی زدن به كودك است. مادر یا پدری كه درگیر اعتیاد هستند، بیشترین میزان رفتارهای كودك آزارانه را از خود نشان می دهند. این روان شناس اظهار داشت: كودكان آزار دیده، سازگاری شخصی هیجانی خویش را از دست می دهند و از نظر رشد شخصیتی نامتعادل می شوند. آنها رفتارهای ضد اجتماعی از خود نشان می دهند، دچار مشكلات شدید عاطفی و سازشی شده و به كرات در ذهن شان به انتقام گیری فكر می كنند. این كودكان دچار ترس و اضطراب زیادی می شوند، شب ها كابوس می بینند، از دیگران كناره گیری می كنند، به سمت رفتارهای بزه كارانه كشیده می شوند، از قوانین سركشی می كنند، در مدرسه دچار مشكلات آموزشی و ارتباطی می شوند، اعتماد به نفس شان به شدت كاسته می شود و در ارتباط زناشویی دچار شكست های شدید می شوند. انزانی با اشاره به اینكه این كودكان در آینده و در ارتباط با فرزندان شان هم به شدت صدمه زننده عمل خواهند كرد، خاطرنشان كرد: آنها دچار اختلالات شخصیتی مثل بدبینی شدید، اختلالات شخصیتی ضد اجتماعی و... می شوند و شب اداری، پرخاشگری، دروغگویی، افت تحصیل، رفتارهای بزهكارانه و خودكشی از دیگر نتایج كودك آزاری برای این افراد است. این روان شناس با اشاره به اینكه پژوهش ها نشان داده است كه پدیده كودك آزاری در خانواده های پرجمعیت، شلوغ، پرمشكل و ناسازگار، خانواده های تحت فشار اقتصادی و اعتیاد، والدینی كه هیچگونه مهارت فرزندپروری و آموزشی ندیده اند، والدینی كه خودشان صدمه دیده كودك آزاری هستند، بیشتر دیده می شود، اظهار نمود: والدینی كه هوش هیجانی مثل كنترل استرس، همدلی، ارتباط موثر، كنترل هیجان، رفتار جرات مند كمتری دارند هم بیشتر دست به آزار كوكان می زنند. وی با اشاره به اینكه این دسته از والدین فكر می كنند تنبیه یكی از روش های تربیت فرزند است، ادامه داد: این والدین انتظارات غیرواقعی و درك و تصور تحریف شده و اشتباهی از توانایی های كودك و نامتناسب با سن او را دارند. همینطور فرزند اول خانواده بیشتر دچار كودك آزاری والدین می گردد. معلولیت جسمی و عقب ماندگی ذهنی احتمال صدمه را برای كودك بالا می برد. كودكان سازش ناپذیر، وابسته و تحریك پذیر بیشتر در معرض كودك آزاری هستند. انزانی با اشاره به اینكه پدران و مادران بزه كار و معتاد بیشتر احتمال رفتارهای صدمه زننده دارند، اظهار نمود: خانواده های تهی دست و طرد شده از سوی اجتماع رفتارهای صدمه رسان بیشتری از خود نشان می دهند. حق هر كودك برخورداری از زندگی سالم و بدون خشونت است و هر كدام از افراد جامعه به شكلی مسئولند با افزایش آگاهی از بروز این مشكلات جلوگیری نمایند. از رسانه ها و برنامه های آموزشی مناسب باید شیوه های بهتر زندگی را آموخت و كتاب های مناسب آموزش مهارت های زندگی را مطالعه كرد. این روان شناس با تاكید بر اینكه والدینی كه دچار طلاق عاطفی در زندگی زناشویی هستند، باید پیش از فرزنددار شدن با كمك متخصص مشكلات خویش را برطرف كنند، خاطرنشان كرد: كودك آزاری و غفلت از كودكان شایع ترین و پیچیده ترین مساله روانی و اجتماعی است كه گزارش های تكان دهنده اخیر در مورد كودك آزاری و غفلت از كودكان، سازمان ها، كلینیك ها، مشاوران، خانواده ها و... را به تفكر در مورد این پدیده و راه های پیشگیری و درمان آن وا داشته است. به قول وی، كودك در هنگام تولد بسیار ناتوان است و طی هفت سال اول زندگی نیازمند حمایت و برخورداری از امنیت در فضای خانواده است و چنانچه این امنیت در سال های اول زندگی خدشه دار شود، ادامه زندگی سالم كودك با مخاطرات جدی مواجه خواهد شد. انزانی با اشاره به اینكه فرآیند رشد و تحول كودك تابع اثر متقابل عوامل زیستی، روانی و اجتماعی است و خانواده نقش مهم و اساسی در این رشد و تحول بر عهده دارد، اضافه كرد: در بین انواع خشونت ها، خشونت خانگی یك صدمه جدی اجتماعی است كه با وجود پیشرفت های فرهنگی و فكری همچنان در جامعه خودنمایی می كند. كودك آزاری طیف وسیعی از اعمال سوء رفتارگرایانه یا انجام ندادن وظایف و مسئولیت هایی است كه نتیجه آن بروز حوادث حالت بیماری «جسمی و روحی» و حتی مرگ برای كودك را به همراه دارد. این معضل از معضلات شایع و پیچیده روانی و اجتماعی جامعه امروز است. وی با اشاره به اینكه این پدیده و تجربیات ناگوار دوران كودكی اثرات و نتایج بلند مدت و ناخوشایندی بر تحول و سازگاری شخصیت فرد در بزرگسالی دارد، خاطرنشان كرد: از كودك آزاری تعاریف متفاوتی وجود دارد و به صورت ساده می توان گفت صدمه جسمی، روانی، جنسی و رفتار خشونت آمیز به كودك از جانب فردی كه مسئول آسایش و رفاه و سلامت كودك است، به شكلی كودك آزاری به حساب می آید. كودك آزاری مجموعه رفتارهایی است كه از سوی فرد بزرگسال به صورت عمدی یا غیرعمدی به روح و روان كودك آزار می رساند. انزانی در ادامه اظهار نمود: سازمان بهداشت جهانی هم كودك آزاری را صدمه یا تهدید سلامت جسم و روان، سعادت، رفاه و بهزیستی كودك به دست والدین یا افراد مسئول وی در چهار گروه عمده غفلت و بی توجهی، آزار جسمی، آزار جنسی و آزار عاطفی طبقه بندی می كند. عدم توجه والدین به نیازهای جسمی و روانی مثل خوراك و پوشاك، عدم توجه به وضعیت تحصیلی، عدم تربیت مناسب، عدم رسیدگی به تغذیه، صحبت نكردن، عدم تامین نیازهای روحی و آموزشی و... مصادیقی از كودك آزاری است. این روان شناس با اشاره به اینكه كتك زدن، داغ كردن، سوزاندن، شكستن دندان یا استخوان، زخمی كردن، گاز گرفتن و... از مصادیق آزار جسمی هستند، خاطرنشان كرد: تحقیر كردن، تمسخر كردن كودك بخصوص در جمع، سرزنش كردن، محرومیت های عاطفی، كنترل شدید و ترساندن و هر گونه رفتاری كه بر عملكرد رفتاری شناختی، عاطفی و جسمی كودك اثر منفی بگذارد، نمادی از آزارهای روانی و عاطفی به حساب می آید. وی اظهار داشت: كودك آزاری آموزشی (نادرست بودن روش تدریس)، تحقیر یا نادیده گرفته شدن كودك از جانب معلم یا فضای مدرسه، رقابت های ناسالم و... هم نمونه های دیگری از كودك آزاری هستند. همینطور وا داشتن كودك به كار سخت، طولانی و طاقت فرسا برای كسب درآمد بیشتر از جانب والدین نمونه ای از كودك آزاری اقتصادی می باشد. طرد كردن، بی اعتنایی، بدنام كردن كودك و... هم در دسته كودك آزاری هیجانی قرار دارد. ۴۷۲۳۷
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب