محققان كشور بررسی كردند
فاصله از دریا و تاثیر آن بر خوردگی سازه های بتنی
تاکسی مدرن: پدیده خوردگی سازه های بتنی و یافتن راه هایی برای به حداقل رساندن آن، از اهمیت بسیار بالایی در علم مهندسی ساخت و ساز برخوردارست. پژوهشگران در همین زمینه، مطالعه ای را انجام داده اند و پدیده خوردگی سازه های نزدیک به دریا را با تأکید بر یون های مرتبط بررسی نموده اند.
به گزارش تاکسی مدرن به نقل از ایسنا، در دهه های اخیر، خوردگی آرماتور، عامل اصلی لطمه های زودرس به ساختمان ها و پل های بتنی بوده است. خوردگی آرماتورها در سازه های بتن مسلح بطور معمول تحت عامل یون کلرید رخ می دهد. همین طور می توان از کربن دی اکسید به عنوان عامل دیگر که موجب وجود لطمه و خوردگی در سازه های بتنی می شود، نام برد. میلگرد در بتن توسط دو عامل فیزیکی و شیمیایی محافظت می شود. عامل فیزیکی، همان پوشش روی آرماتور است و عامل دیگر به سبب محیط قلیایی بسیار بالا در بتن به وجود می آید. این محیط قلیایی موجب به وجود آمدن یک لایه محافظ که به آن ناحیه غیرفعال می گویند، می شود. این لایه، از میلگرد در مقابل کلر و کربناسیون در حضور آب و اکسیژن محافظت می کند.
یون های کلر و کربناسیون بگفته متخصصان موجب می شوند محیط قلیایی بتن کم شود و به تدریج لایه محافظ از بین رفته و آرماتورها در مقابل رطوبت و اکسیژن لطمه پذیر شوند. پس پیش بینی عملکرد و مقاومت سازه های بتنی که تحت حمله کربن دی اکسید و کلر هستند، نیاز به درک کاملی از ورود شاخصهای تخریب بتن، شروع خوردگی در آرماتورهای بتن و لطمه در مقابل خوردگی دارد. عواملی همچون کیفیت بتن اجرا شده، فاصله از دریا، شرایط محیطی، میزان کاور بتنی، نسبت آب به سیمان و بارگذاری، در میزان و زمان خوردگی مؤثر هستند. در نسبت های بالای آب به سیمان، نفوذپذیری بتن بیشتر بوده و کربن دی اکسید عامل مهمی در خوردگی سازه های بتن آرمه خواهد بود.
پژوهشگرانی از دانشگاه علم و صنعت ایران و دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شرق، دراین زمینه مطالعه ای را انجام داده اند که در آن زمان شروع خوردگی سازه های بتن آرمه در فواصل مختلف از دریا مورد بررسی و ارزیابی علمی قرار گرفته است.
در این تحقیق، خوردگی ناشی از کلر در نظر گرفته شده است و زمان شروع خوردگی در دو حالت غیراحتمالاتی و احتمالاتی با در نظر گرفتن عدم قطعیت ها در پارامترهای تأثیرگذار بر پیش بینی زمان فوق، تعیین شده است.
برمبنای نتایج این پژوهش که در ماهنامه «مهندسی عمران امیرکبیر» متعلق به دانشگاه صنعتی امیرکبیر انتشار یافته است، می توان عوامل مؤثر در زمان شروع خوردگی را در مصالح ساخت بتن، فاصله از ساحل و کیفیت ساخت بتن دید. این عوامل بصورت مستقیم بر روی پارامترهای مؤثر در شروع خوردگی مانند ضریب انتشار کلرید در بتن، غلظت کلرید سطحی، پوشش روی آرماتورها و غلظت کلرید بحرانی اثرگذار هستند.
بگفته محسنعلی شایان فر، محقق دانشکده مهندسی عمران دانشگاه علم و صنعت ایران و همکارانش، «از آن جا که پارامترهای مؤثر در شروع خوردگی را نمی توان به قطعیت تعیین کرد و همیشه خطاهایی در تعیین آنها وجود دارد، استفاده از روش های آماری و احتمالاتی مناسب تر به نظر می رسد».
آنها می گویند: «ما در پژوهش خود، نتایج مربوط به حالت احتمالاتی را برای سه فاصله کمتر از 100 متر، 350 متر و 1000 متری ساحل و همین طور زمان شروع خوردگی برای سازه ای که در فاصله کمتر از 100 متری ساحل قرار دارد، با احتمال شکست های متفاوت بمنظور در نظر گرفتن غلظت کلرید سطحی متفاوت، غلظت کلرید بحرانی متفاوت و نسبت آب به سیمان های متفاوت برای در نظر گرفتن کیفیت ساخت و تأثیر نفوذپذیری بتن، بررسی کردیم».
آنها با مقایسه نتایج پژوهش، به اهمیت تأثیر غلظت کلرید سطحی، غلظت کلرید بحرانی و نسبت آب به سیمان در این زمینه اشاره کرده اند.
به اعتقاد شایان فر و همکارانش، «هر چه به ساحل نزدیک تر می شویم، غلظت کلرید سطحی، افزایش و اهمیت نسبت آب به سیمان نمایان تر می شود. همین طور با فاصله گرفتن از ساحل و کاهش نسبت آب به سیمان، زمان شروع خوردگی افزایش می یابد».
آنها در آخر تاکید کرده اند: «در سازه های نزدیک به ساحل سفارش می شود نسبت آب به سیمان های پایین هنگام طراحی در نظر گرفته شود و در اجرا از اهمیت ویژه ای برخوردار باشد، تا سازه در طول عمر مفید خود کمتر لطمه دیده و عملکرد مورد نظر را در مواردی چون زمان وقوع زلزله داشته باشد».
منبع: تاكسی مدرن
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب