ما هزار سمن داریم
تاكسی مدرن: «نمی شود در دریافت هزینه از جامعه گفت، همه مردم جهان هزینه زندگی خودرا می پردازند اما به وقتی نوبت به خودمان می رسد مثل مسئولان جهان تصمیم نمی گیریم. اجازه بدهید وقتی تصمیمات شما جهانی شد، آنگاه ما هم هزینه های شهر را مثل دیگر مردم جهان پرداخت می نماییم.»
به گزارش تاكسی مدرن به نقل از ایسنا، مصطفی داننده در عصر ایران نوشت: «محمود میرلوحی، عضو شورای شهر تهران می گوید: «باید كسی كه در تهران زندگی می كند هزینه های زندگی در تهران را بپردازد. من فكر می كنم برمبنای آن چه در دنیا مرسوم می باشد، قیمت واقعی بلیت مترو در تهران در حدود ۱۰ هزار تومان تمام میگردد.»
میرلوحی راست می گوید در خیلی از كشورهای پیشرفته دنیا، مردمی كه در شهرهای بزرگ زندگی می كنند، هزینه زندگی را پرداخت می كنند اما آقای عضو شورای شهر فراموش كرده است كه آن مردم با تورم هر روزه، با حقوق كم و هزار درد و بلای دیگر روبه رو نیستند.
این عضو شورای شهر فراموش كرده است كه چه كسانی در شهر تهران از مترو استفاده می نمایند. آنهایی كه مترو سوار می شوند چاره دیگری جز استفاده از مترو ندارند. آنها هم اگر پول داشتند، ماشین های چند صد میلیونی سوار می شدند.
شاید شما ندانید اما همین هزار تومان های روزانه هم برای بخشی از مردم سخت است؛ چه برسد به ۱۰ هزار تومان!
مترو را برای چه ساختیم؟ كمك به حل ترافیك شهری و كاهش آلودگی هوا. خوب، وقتی هزینه آن ۱۰ برابر حالت عادی شود، همان مردمی كه با مترو می آمدند، ترجیح می دهند تاكسی سوار شوند و فشار مترو را تحمل نكنند.
از مسؤلان محترم كشور درخواست می نماییم، تا وقتی شرایط كشور عادی نشده است، لطفا با سخنرانی ها و مصاحبه های خود، دغدغه ای به دغدغه های مردم اضافه نكنند. لطفا از گرانی بنزین و مترو حرف نزنند. مردم به اندازه كافی در این روزها با مشكلات ریز و درشت سركار دارند و قول معروف «آن قدر سمن هست كه یاسمن گُمه».
وقتی تمام امكانات و اشتغال را در تهران خلاصه و مردم شهرهای مختلف كشور را مجبور به مهاجرت كردیم، چگونه انتظار داریم، آنها هزینه شهر را هم بپردازند. واقعا اگر در شهرهای كوچك و روستاها، كار و امكانات مناسب وجود داشت آیا مردم صابون مهاجرت را به تن خود می مالیدند و از دیار خود دل می كندند و راهی شهر بی در و پیكری مثل تهران می شدند؟ سری به شهرهای كوچك كشور بزنید و ببیند كه بیكاری بیداد می كند و جوان بیچاره راهی جز مهاجرت و رسیدن به شهرهای بزرگ و برای پیدا كردن شغل ندارد. خیلی از مردمی كه در تهران زندگی می كنند، دوست دارند از این شهر دل بكنند و به زادگاه خود برگردند اما نمی توانند چون در آنجا نه شغلی هست و نه آینده ای. تمركز گرایی را از تهران بزدایید و همه امكانات را در كل كشور پراكنده كنید و بعد به دنبال گرفتن هزینه زندگی مردم در پایتخت ایران باشید.
هر وقت توانستید این كارها را انجام دهید، آنگاه به فكر دریافت هزینه باشید. نمی گردد در دریافت هزینه از جامعه گفت، همه مردم جهان هزینه زندگی خودرا می پردازند اما به وقتی نوبت به خودمان می رسد مثل مسئولان جهان تصمیم نمی گیریم.
اجازه بدهید وقتی تصمیمات شما جهانی شد، آنگاه ما هم هزینه های شهر را مثل دیگر مردم جهان پرداخت می نماییم. به خدا كه دل ما برای شهر و كشور بیشتر از شما می سوزد.»
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب